**บทความนี้เปิดเผยช่วงสำคัญของภาพยนตร์
Close ภาพยนตร์สัญชาติเบลเยียม ผลงานการกำกับของ Lukas Dhont ผู้เคยสร้างผลงานกำกับหนังเรื่องแรกมาแล้วอย่าง Girl (2019) สร้างชื่อเสียงและคว้ารางวัลจากหลายเทศกาล โดยคว้ารางวัล Grand Prix จากคานส์ปี 2022 และยังได้รับคัดเลือกให้เข้าชิงรางวัลออสการ์ 2023 ในสาขา BEST INTERNATIONAL FEATURE FILM
Close บอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ของ Léo และ Rémi เด็กชายวัย 13 ปี ทั้งคู่สนิทชิดเชื้อกันเป็นพิเศษ จนกระทั่งเพื่อนร่วมชั้นเรียนพากันตั้งคำถามว่าสิ่งที่ทั้งสองแสดงออกมาเป็นความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนรัก หรือเป็นความใกล้ชิดที่เกินขอบเขตของคำว่า ‘เพื่อน’
คำถามนี้เองทำให้เลโอเริ่มลังเลสงสัยและตีตัวออกหากจากเรมี จากความสนิทกลายเป็นห่างเหิน แม้กระทั่งเรมีเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเลโอจึงเปลี่ยนไป การพบกันครั้งสุดท้ายของทั้งคู่จบลงด้วยการทะเลาะเบาะแว้งอย่างรุนแรง ก่อนจะมีเหตุให้เลโอพบเจอกับการสูญเสียไปตลอดกาล
แนวทางของหนังประเภทก้าวข้ามผ่านวัย (Coming-of-age) มีขนบการเล่าเรื่องโดยตัวละครในหนังแนวนี้มักจะเป็นเด็กหรือวัยรุ่นที่ได้พบเจอหรือต้องรับมือกับเหตุการณ์ความสูญเสีย อันนำไปสู่การเรียนรู้และเติบโตในที่สุด
สำหรับเลโอนั้น แม้เขาพบพานกับการสูญเสียเพื่อนที่รักไป แทนที่เลโอจะต้องร้องไห้ฟูมฟาย เขากลับเลือกที่จะเก็บงำอารมณ์ความรู้สึกและดูเหมือนจะไม่อินังขังขอบไปกับการสูญเสียเพื่อนรัก แม้กระทั่งในหลาย ๆ ครั้งที่เลโอเห็นพ่อแม่ของเรมีแสดงความเสียใจออกมา เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะรู้สึกอย่างไร
เรื่องราวดำเนินไปอย่างเรียบเรื่อยไม่หวือหวา เลโอยังคงใช้ชีวิตไปตามปกติ เขายังคงฝึกซ้อมฮ็อกกี้ ทำงานในไร่ดอกไม้โดยมีพี่ชายคอยดูแลช่วยเหลือ ยังคงเข้าเรียนตามปกติ ยังคงไปมาหาสู่กับครอบครัวของเรมี ยังได้พบเจอเพื่อนใหม่ที่มาแทนที่เรมี
แม้ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีครรลองที่มันควรจะเป็น หากเลโอกลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม…
ผู้กำกับ ลูคัส ดอนท์ ค่อย ๆ พาคนดูให้เห็นความเปราะบางของเลโอที่เริ่มเผยออกมาผ่านกิจวัตรประจำวันต่าง ๆ ที่เขาเคยทำร่วมกับเรมี ก่อนที่เลโอจะตระหนักรู้ได้ด้วยตัวเองว่า ที่ผ่านมาเขาคิดถึงเรมีมากเหลือเกิน เขาได้เรียนรู้แล้วว่าสิ่งที่ติดค้างในใจของเขาตลอดมาคือความรู้สึกผิดที่มีต่อเรมีจากการผลักไสเขาออกไปจากชีวิต
ถึงกระนั้น เลโอแทบไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น จนวันหนึ่งที่เขาเกิดอุบัติเหตุระหว่างการแข่งขันฮ็อกกี้จนต้องเข้าเฝือกแขน
ในวันที่หมอใส่เฝือกให้เขานั้น…เป็นครั้งแรกที่เราเห็นเลโอร้องไห้สะอื้น
เขาได้เรียนรู้แล้วว่า อารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเขามันคืออาการ “ใจสลาย” เฉกเช่นเดียวกับความรู้สึกของพ่อแม่เรมีที่สูญเสียลูกชายไป…
บทสรุปของหนังช่วยปลดปล่อยความรู้สึกที่คั่งค้างทั้งหมดของเลโอ เขาตัดสินใจบอกสิ่งที่ค้างคากับแม่ของเรมี จนนำไปสู่การให้อภัยในท้ายที่สุด เลโอร้องไห้อีกครั้งในอ้อมกอดของแม่เรมี อันเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ทำให้เขาได้เรียนรู้อย่างแท้จริง
ภาพสุดท้ายของหนัง เลโอวิ่งลัดเลาะทุ่งดอกไม้ที่เขาเคยวิ่งแข่งกับเรมีในวันที่ทั้งสองยังมีกันและกัน ซึ่งคนดูเห็นภาพนี้ธตั้งแต่ช่วงแรกของหนัง
หากบัดนี้เลโอวิ่งคนเดียวไร้เงาของเรมี ก่อนที่เขาจะหยุดวิ่ง พักหายใจ และหันไปมองกลับมายังทุ่งดอกไม้ด้วยสีหน้าของคนที่เข้าใจบางสิ่ง
เข้าใจภาวะการดิ้นรนเพื่อผ่านพ้นโมงยามความใจสลาย สู่การปลดปล่อยความรู้สึกผิด ก่อนจะเดินหน้าใช้ชีวิตต่อไป ตามช่วงวัยของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง…
Words: Thanapol Chaowanich
